هفته خبرنگار فرصتی بود تا مدیران دستگاه‌های اجرایی لاهیجان در کنار رسانه‌ها بنشینند، از برنامه‌ها و اقدامات خود سخن بگویند و گزارش شفافی از عملکردشان به مردم ارائه دهند. اما آنچه رخ داد، سکوتی معنادار و بی‌توجهی آشکار بود.

اداراتی مانند جهاد کشاورزی، ورزش و جوانان، میراث فرهنگی و گردشگری، محیط زیست، اداره استاندارد، مخابرات، بهزیستی، هلال احمر، کمیته امداد، بنیاد مسکن، بنیاد شهید و امور ایثارگران، مرکز تحقیقات گل و گیاهان زینتی، شرکت آب و فاضلاب، شرکت شهرک‌های صنعتی، اداره تعاون، اداره پست، اداره امور مالیاتی و تأمین اجتماعی، هیچ گزارشی به رسانه‌ها ارائه نکردند؛ گویی ارتباط با مردم در قاموس مدیریتی آن‌ها جایی ندارد.

این سکوت تنها بی‌تفاوتی نیست؛ نوعی بی‌احترامی و حتی توهین به افکار عمومی است. رسانه در ذات خود نماینده مردم است و قهر مدیران و رؤسای ادارات لاهیجان با رسانه، در حقیقت قهر با مردم این شهرستان است.

وقتی مدیری حاضر نمی‌شود عملکرد خود را در معرض پرسش و قضاوت رسانه قرار دهد، این پیام را منتقل می‌کند که پاسخگویی در نگاه او بی‌معناست و مردم نیازی به دانستن ندارند.

چنین نگرشی در دنیای امروز و در عصری که شفافیت و پاسخگویی پایه اعتماد اجتماعی است، نه تنها قابل دفاع نیست بلکه نشانه‌ای از عقب‌ماندگی مدیریتی است. مدیرانی که به جای تعامل با رسانه‌ها راه سکوت را انتخاب می‌کنند، در واقع فاصله خود را با مردم عمیق‌تر می‌سازند و سرمایه اجتماعی را نابود می‌کنند.

در عین حال رسانه های شهرستان در روزها و هفته‌های آینده با نگاهی دقیق‌تر به عملکرد این دستگاه‌ها خواهند پرداخت تا روشن شود هر یک از این ادارات در حوزه مسئولیت خود چه اقداماتی انجام داده‌اند، چه کاستی‌هایی وجود دارد و چه برنامه‌هایی برای آینده پیش‌بینی کرده‌اند. مردم حق دارند بدانند مدیرانی که مسئولیت منابع و امکانات عمومی را بر عهده دارند، تا چه اندازه در انجام وظایف خود موفق بوده‌اند.